Drewniana cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Narodzenia Bogurodzicy została zbudowana ok. 1930 roku. Po 1931 roku koloniści z sokalszczyzny starali się o odprawianie nabożeństw rzymskokatolickich w tej świątyni. Niestety władze nie wydały na to zgody. Świątynia, o założeniu centralnym, nawiązuje do stylu huculskiego. Po 1951 r. wykorzystywana była jako magazyn. Dopiero w 1970 roku cerkiew przekazano kościołowi rzymskokatolickiemu. W 2002 roku dokonano remontu konstrukcji. Obiekt jest orientowany, konstrukcji zrębowej, oszalowany deskami w pionie, z arkadowym listwowaniem.
Cerkiew reprezentuje jeden z wariantów ukraińskiego stylu narodowego. Budowla jest orientowana, trójdzielna, posadowiona na rzucie krzyża łacińskiego. Nad nawą główną jest umieszczona kopuła na oktogonalnym tamburze, w całości pobita blachą. Do trójbocznie zamkniętego prezbiterium dostawione 2 zakrystie. We wnętrzu brak oryginalnego wyposażenia. W prezbiterium i w nawach bocznych stropy płaskie, w nawie i narteksie pozorne sklepienia zwierciadlane. W ołtarzu głównym ikona Matki Bożej Dobrej Rady.
Wnętrze pozbawione jest dawnego wyposażenia. Na ołtarzu głównym ikona Matki Bożej Dobrej Rady, w prawym ołtarzu bocznym obraz św. Michała Archanioła.
Obok cerkwi znajduje się cmentarz z kilkoma przedwojennymi nagrobkami oraz kilka grobów powojennych osadników.
