Drewniana cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Opieki Bogurodzicy. Świątynię zbudowano w pierwszej połowie XVIII wieku.
Drewniana cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Opieki Bogurodzicy. Świątynię zbudowano w pierwszej połowie XVIII wieku. Odnawiano zapewne w 1792 roku. Po II wojnie światowej była używana jako magazyn rolniczy. Potem nie była użytkowana. W latach sześćdziesiątych poddano ją remontowi. Od 1969 roku odprawiano w niej nabożeństwa rzymskokatolickie, a gdy władze tego zabraniały odprawiano je również na zewnątrz. W 1972 roku udało się wiernym rzymskokatolickim pozyskać ją do stałego kultu. W 1975 roku przeprowadzono kolejny, gruntowny remont. Jest to świątynia orientowana, konstrukcji zrębowej z węgłami na obłap, w górnych partiach obita gontem.
Świątynia ma cechy cerkwi bojkowskiej. Przednawie dwukondygnacyjne, nawa z oktogonalna kopuła na oktogonalnym, dwusferowym bębnie. Wszystkie trzy człony pokryte oddzielnymi kopułami, pobitymi gontem. Wokół cerkwi wydatny gontowy daszek okapowy, wsparty na rysiach. Wewnątrz odsłonięte wnętrze kopuły, w prezbiterium sklepienie zwierciadlane, w narteksie strop. Barokowy krucyfiks nad ołtarzem ofiarowany został w 1973 roku przez bp J. Tokarczuka. Z pierwotnego wyposażenia cerkwi nic się nie zachowało.
Warto podkreślić, że niezwykle interesujący i unikatowy jest kształt wierchów, które są w połowie pomiędzy gotycką surowością dachów namiotowych, a pełną barokową kopułą, charakterystyczną dla ruskich cerkwi. Odsłonięte wnętrze kopuły widoczne jest wewnątrz. W wiwtarze sklepienie jest zwierciadlane, w prytworze strop jest płaski. Chór jest nadwieszony nad prytworem.
Obok cerkwi stoi niewielka dzwonnica, zrekonstruowana. Na przycerkiewnym cmentarzu znajduje się kilka bardzo starych nagrobków.
Całość niewątpliwie urzeka pięknem i majestatem. A jednocześnie daje uczucie spokoju.
